inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.153):

Niet thuis

Die mond van niet te spreken
en die ogen van niet thuis
heb ik daarvoor zo'n grote reis gemaakt
langs heuvelruggen achterdocht
en valkuilen onrust?

had ik je maar liever schim of wolk gelaten
blauw-blauw voorgoed vanuit de verte
niet telkens elkaar vragend hoe het met ons gaat
ik ken geen taal waarin wij moeten praten

ik had een mooi grijs schimmenspel ergens op
zolder van je staan tussen een lappenpop
een doos vol ongeschreven brieven
een snoertje krokodillentranen en
gedroogde kindergrieven
tenslotte ben ik nog en weer alleen alleen in huis
de dubbele tranensnoeren om je hals
je mond van niet te spreken - alles vals
maar bovenal die ogen van niet thuis.

-----------------------------------
uit: 'Tegenspelen tijd', 1979.

Schrijver: Ellen Warmond
Inzender: wg, 27 mei 2020


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 124 stemmen aantal keer bekeken 30.426

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)