Gedichten

gedicht (nr. 4.017):

De hond moet zwart zijn

de hond moet zwart zijn en
meedogenloos en alleen oren hebben
naar woorden uit een godvergeten
taal die niemand verstaan
laat staan uitspreken
kan behalve

ik draag een hoed en een riem en mijn
vioolsnijdersmes en als ik lach kijk niet naar
het geblikker van het scherpgepunte
staal in mijn mond pas op
voor de tanden die ik
onverbiddelijk in het lome, zelfgenoegzame
vlees aan de binnenkant van
je dij zetten zal en

snachts zijn mijn begeleiders
grijs en snellen op hoge poten en
met veel te lange snuiten
voort naast mijn razend
ravenpaard waarop ik je mee
voeren zal naar de

in kil maanlicht gedompelde
zee van bisschop Gudbrandur waar
monsters met monsters
paren en ik je onze laatste
omarming in het oor
bijten zal

----------------------
uit: 'Gedichten' 1990.