Seizoenen die ongemerkt in elkaar overglijden wij kunnen ons niet meer voorbereiden en kopen de wollen trui als het kwik plots daalt buiten de regen in sneeuw is vertaald plots wensen wij elkaar het allerbeste en een gelukkig nieuwjaar dit alles laten wij ons ondergaan sneller als wij de ladder langer beklimmen en gefeliciteerd niet meer…

Buiten straalt de lucht binnen gaat een zucht een vogel vliegt voorbij een kind het maakt lawei de oude hond rust zacht die jonge houdt de wacht het leven is zo mooi ook met hier en daar een bui…

Op een zwerfkei zitten twee kabouters, het zijn mijn ouders. Eens waren ze groot, nu klein en dood. Ze prevelen zacht uit benig verleden en smeden smart. Ik stap van het donker in het heden. Zo lang verdwenen dat hun gezicht mist en waan is. Raden naar lichamen lastig tentamen. Raam ik hun tranen doen oma en opa me wenen.…

Er zweefde een stofje door mijn vertrek Ik vernam het toen een zonnestraal er op landde De aantrekkingskracht liet het gaan bij verstek Totdat het op een meubelstuk strandde toevallig deed het mij denken aan de aarde in een baan door het immense heelal alle stofjes die het lang geleden vergaarde en die werden gevormd tot een grote bal alles…

Bomen bewegen sierlijk door de wind Maar de wind is gruwel, straf en luid Fietsers staan stil en takken wapperen als een lint Ook een brommer komt bijna niet vooruit Druppels beginnen uit de lucht te komen Plassen komen te voorschijn op straat Van de zomer kan ik nu alleen nog dromen Maar die komt dit jaar waarschijnlijk weer te laat…

Stil loop ik tussen de bomen door. Schop wat bladeren opzij. Gedachteloos slenter ik voort. Zonder te zien, zonder gedachten. Alleen maar stilte om me heen. Ik kijk naar de kale takken. En denk niets, zie niets. Een vogel die niet meer zingt. Ik mis hem niet eens. Ik sta stil en kijk waar ik ben. Tijdloos sta ik daar te staren. In het niets…

jij en ik twee levensdraden verstrengeld soms verweven nooit…

zal ik haar eens bellen onze liefde kent geen ringtone zal ik haar een smsje sturen onze liefde kent geen karakters zal ik haar een mailtje sturen onze liefde kent geen bits zal haar een kaartje sturen de post komt die dag te laat dus denk ik aan je lieverd en weet dat je me voelt…

Dit is een tekst. En dit. En dit ook. Maar is het een gedicht?…

Contact is de smeerolie in ons bestaan zonder dat loopt alles stroef…

We zijn onze eigen toeschouwer Op het toneel van het leven En zijn we dan te doorgronden In de rollen die we spelen Of gooien we toch steeds zout in eigen wonden?…

Verdampte gedachten gepakt in waardeloze wolken woorden. Wat spreken wij toch steeds zonder schaamte en zonder onderscheid van waarheid en van waan. Wat praten we maar raak met losse flodders en met scherp. Stuifkruit is ons recht. Onze mening is ons bestaan. Niemand denkt aan een staakt het vuren. Niemand vindt woorden die pleiten voor…

mijn ogen rustten op de bank lang, en met gemengd gevoel toen stond zij op en ging op weg naar wat zij had als doel wat was haar naam, wie kon zij zijn naar wie had ik gekeken? zíj was het niet, ik wist het zeker op haar had ze geleken mijn droeve ogen keren om en richten zich naar binnen zij zien een dorre open plek eens bron van teer…

Zwartdoorkijk nylonkousen vormend benen... glad lustopwekkend gevoel... discrete dijencharme kortgerokte uitdagingflits wulps opstaan, rondbillenbeweging strakgeworpen wiebelheupen snaakse wegloopblikken achteromkijkende uitnodiging Borstwerpende schaamteloosheid Hooghartige hooghakkende flirtation verdwijnend de belofte voor de nacht…

ik sta op de bushalte en geen bus te zien ik zie de bruine bladeren ze dansen sierlijk in de wind nog steeds geen bus waar blijft hij nou? ik doe mijn jas uit krijg het warm de bus is er nog steeds niet waar blijft hij nou? ik sta in mijn T-shirt te wachten fietsend gaat men mij voorbij maar die bus komt niet langs waar blijft hij…

Als gedachten in gedichten worden gegoten laten we elkaar voelen wat er in het hart ligt besloten…

Een man oud en stram, dacht dat ie nooit aan de overkant kwam. De jochies langslopend in volle draf, dachten oh god die leeftijd wat een straf. Maar oud als ie was en geen haast iets te halen, dacht de man goh wat zullen die jochies van al dat gehaast balen.…

Ik hoor de woorden van de ander en blijf luisteren naar mijn gevoel ik sta open en verander; soms een beetje, soms een boel zo bezie ik nieuwe wijsheid welke ik soms negeer en soms erken want ik heb de ruimte en de vrijheid van wie ik word en wie ik ben…

Kom, neem ruimte in, Welkom bij ons. Leef, en begin, Plaats je stempel. Kijk, leer van alles, Handel naar inzicht, Geef en begin, Richting de drempel. Ga, geef ruimte vrij Aan de volgende. Sterf en begin Over de drempel. Met een nieuwe opdracht? Op een wolk? Alleen de geest? Weer een stempel?…

Zachte voetstappen beroeren het zand. Voeten die wegzinken in het losse zand. Gevoelens van blijdschap komen los. Voorzichtig breekt het hart open. Ogen die stil glinsteren in de zon. Een lach doorbreekt de stilte van de dag. Stil ga ik zitten op een bankje. Het uitzicht op de zee is eindeloos van stilte. Zacht klopt mijn hart in een stroom…