Als je te horen krijgt Dat hij van een ander houdt Wordt het even wazig voor je ogen En heb je het even koud Het zal nog even tijd nodig hebben En het doet ook eigenlijk wel pijn Te weten dat hij nooit Echt van mij zal zijn Al is er nooit echt iets geweest Speciaal dat was het zeker We zouden toch al vrienden zijn Dat leek ons toen al…

de tijd kruipt heel langzaam aan mij voorbij iedere dag spiegel ik mezelf in jouw buitenkant het duurt soms even voordat ik weer besef dat wachten nu echt geen enkele zin meer heeft de diepe wallen onder mijn vermoeide ogen weerspiegelen de pijn die jij hier ooit achterliet zonder veel woorden trok jij de deur achter je dicht om…

totaal gespleten immense pijn ik was vergeten wat het is om alleen te zijn koude nacht van binnen leeg niemand wacht groot gemis en jij die zweeg woorden stil mijn hart verscheurd ijzig kil vol droefenis na wat is gebeurd jij bleef maar liegen was steeds ontrouw opnieuw bedriegen ontsteltenis en geen berouw verloren dromen…

Je kent me zo goed en weet wat je doet je houdt me constant in de gaten kan me nooit echt loslaten laat me gaan en laat me vrij zijn laat me met rust en laat me blij zijn we waren ooit samen veel van plan had graag gewild, maar ging ten koste van mezelf en onze kinderen jij doet alles om te verhinderen dat we elk een andere weg in slaan laat…

Ik ben mijn meisje kwijt ze wil me niet meer zien als ik zeg dat het me spijt komt ze terug misschien? Ik ben mijn meisje kwijt door iets dat ik liet gaan toen kreeg ik het verwijt dat ik haar niet zag staan. Ik ben mijn meisje kwijt kan alleen maar hopen dat ik na verloop van tijd de band weer kan knopen nu is harde werkelijkheid…

Intermitterend is hoe het gaat Terwijl ik jou ver achter mij laat. Oftewel soms goed en soms slecht Zoals je dat simpel zegt. Ik voel me wel best wil ik je zeggen Ik weet dat je dat zult weerleggen. Parafraseren zul je niet laten Je hebt me heel goed in de gaten. En zo kabbelt het enige tijd voort Sinds ik de dingen hebben gehoord. Enige…

ogen stralen dwalen langzaam over wit papier waar gedachten verhalen vertellen oude historie in stil verlangen weer ontwaakt uit 100 jaar slapen een sprookje van 1001 nachten breekt de muur die onverwoestbaar had geleken woorden komen tot leven dansen op de tijd en vullen de leegte die jij achterliet…

In de kilte van de wind der waarheid ontwaakt de bittere realisatie dat jij inderdaad niet meer bent dan een fluistering gedragen op de vleugels van een droom; een leugen verkleed als belofte.…

mijn tranen smaken bitter al houd ik meer van zoet mijn huid alsmaar witter de liefde doodgebloed aan droefenis bezweken de lucht ziet enkel zwart jouw vlijmscherpe steken doorboren heel mijn hart toch wil ik niet verdwalen in een spinnenweb van pijn ik zou veel liever stralen en een zonnebloempje zijn…

Zo verstreken de dagen, oh hoe gelukkig waren wij, geen gesprekken dus ook geen vragen, Samen maar eigenlijk veel te vrij, En nu na de zoveelste ruzie, verlang ik naar die rust van weleer, alsjeblieft niet meer de zoveelste discussie, Want oh god je doet me zo'n zeer. Laat nu en zoek het geluk bij de rest laat me en kijk niet meer naar…

vreemd hoe het kan lopen Zo zonder stilte, of gemis Dat ik onbeperkt blijf hopen Dat dit is, wat het is Dat geen hart breekt van verlangen En ik me nooit vergis Dat ik mij niet meer laat vangen In de liefdesgevangenis Maar waarschijnlijk gaat 't over Al heb ik nog geen zin De blindheid van de liefde Brengt mij terug, bij het begin.…

Sorry dat ik van je ben gaan houden te snel in een korte tijd Sorry dat ik van je ben gaan houden want nu raak ik je langzaam kwijt. Sorry dat ik om je ben gaan geven en je alle liefde gaf Sorry dat ik om je ben gaan geven want nu sta je veraf. Sorry dat ik je wilde beminnen met elke vezel van mijn lichaam Sorry dat ik je wilde beminnen…

Je mist me vast niet maar ooit is dat zo geweest Voor je me verliet was dat gevoel het meest. Je hebt me niet verlaten maar je zal ook niet bij me zijn Je wilde niet meer met me praten daar begon de pijn. We zijn wel samen, feitelijk gezien maar letterlijk eigenlijk nooit. Ik kan alleen maar stilletjes toezien hoe jij onze relatie vergooit…

bergen van oud zeer een dal vol met tranen herinnering aan weleer toen wij nog samen waren ooit was jij degene voor wie ik alles deed we deelden nota bene jaren lief en leed vandaag is alles stil zelfs de klok aan de muur doet niet meer wat ik wil en slaat geen enkel uur hoe kon liefde zo verkoelen dat jij niet langer bleef kon jij…

rooddoorlopen dikke tranen tekenen van oud zeer hart gebroken doodse stilte herinnering aan weleer de klok die tikt de koffie loopt jouw foto aan de muur een gouden ring een ochtendzoen mijn hart nog vol met vuur moderne kunst en appeltaart we hadden veel gemeen Barcelona Rome, Praag toch liet jij mij alleen opnieuw begonnen…

als de morgen is gekomen en gisteren zal zijn vergaan dan ben ik met de zon vertrokken dan ben ik ver bij jou vandaan Mijn hoofd zal jouw kussen niet meer raken mijn arm 's nachts niet meer om je heen het punt is gekomen je achter me te laten vanaf nu ben je wat je wilt zijn, alleen Het is niet dat ik je er om haat of omdat je er steeds…

op mijn buik lig ik te drijven dobber ik naar de overkant ik kon niet langer bij je blijven omdat ons huwelijk is gestrand ooit lag ik uren in je armen mijn favoriete tijdverdrijf werd ik bevangen door je charme voelde ik de warmte van je lijf jij was de man van mijn dromen liet steeds mijn hart sneller slaan wist niet dat er een dag zou…

mijn hart, een zee vol tranen ik zwem in mijn verdriet ooit zo gelukkig samen totdat jij mij verliet nu ben jij bij die ander en ik hier heel alleen ooit vonden wij elkaar maar jij ging van me heen alles hier is erg duister er is niets meer wat ik hoor het is je naam die ik fluister maar ik vraag me af waarvoor jij bent niet meer in…

In de verre verte verdwijnt het licht Duister en donder komen snel heel dicht De boom kraakt, jankt, hij lijkt bedrukt Het laatste blad wordt losgerukt Langzaam dwarrelt zij naar beneden Wat is die eerste lentedag lang geleden Geen enkel blad wordt ooit nog zo volmaakt Fluistert de wind die het afscheid bewaakt En nu het blad haast ongemerkt…

blaas het stof deksel hoog til eruit het hele leven uitgepakt foto's en wat poëzie licht vergeeld bladzijden iets uitgezakt schrik ik daar beeld van jou alles terug deksel dicht stof is weg net als jij…