Kerstavond Samen Nog 7 dagen om achteruit te kijken Verdriet, isolement en virus - maar ook verbondenheid en plezier gevoeld in 2020 Samen beleefd 2021 dient zich aan Uitzicht naar fijner leven geeft kracht Samen gaan we het doen Ieder op zijn eigen tempo en karakter Top en dal en alledaags Maar vooral als gezin Dat telt Geef steun gevraagd…

De nacht ging Bij het blazen uit En ik riep nog na Kom je morgen weer? Ik dacht dat Wat als je niet komt Het nooit meer nacht wordt Wanneer zie ik jou dan weer Om in het donker te kijken Door mijn slaapkamerraam En ik niet alleen lig Met mijn teddybeer.…

November Het zonnetje Schijnt Uitbundig Ik ben Samen Met mijn Kleindochter We maken Een wandeling Het zonnetje Schijnt heerlijk Op een pleintje Een beschut plekje In het zonnetje Staat uitnodigend Een stoel Kijk eens Zeg ik Tegen mijn Kleindochter Speciaal Voor ons Een stoel Ik ga zitten Mijn kleindochter Op schoot…

Mijn Moeder Dochters en partners Kleinzoon Kleindochter Zussen Broers Ik vind Het Steeds Zo een klus Hoe Blijf ik Betrokken Hoe vind ik balans In het Geven en ontvangen Ik heb jullie lief En wens jullie De vrijheid Van het leven Ieder zijn eigen weg Vrij van elkaar Ook voor mijzelf Vrij zijn Niet van alles Moeten…

Toen de jonge vogels uitgevlogen waren die op eigen vleugels wilden gaan met de wens, nu zelf een nest te bouwen en ook te beschermen, als het heftig waait. Het getuigde van veel zelfvertrouwen want de eerste storm werd goed doorstaan bomen hadden diep gebogen, maar hun bouwwerk bleef naar wens bewaard. Zo leerden wij dat zorgen slijten…

Meisje Ik mis je Wil met je spelen Wil met je zingen Of gewoon maar Naar je kijken Bij jou zijn Er Zijn…

Dit is niet van mij Ik geef het terug Waar het thuis hoort Het is niet mijn probleem Ik geef het terug Ik heb geen probleem Ik geef het terug Waar het thuis hoort…

Jou pad, jou leven Zwaar op mijn schouders Is niet van mij Ik geef het jou terug Het is niet van mij Het is niet mijn probleem Ik geef het jou terug Ik ga van jou pad af Ruimte maken Voor de weg naar mijn eigen pad…

Het was bijna altijd onweer thuis bij mij in mijn ouderlijk huis binnen bliksemafleiders hielpen niet een dof, grof gerommel kondigde nog meer angstige keiharde knallen aan bijna niemand deed voor elkaar onder een ieder had wel het gelijk aan zijn kant grote monden, nog vaak met eten vol ze lagen elkaar niet, we lagen elkaar niet als flitsen…

Ik ben zo moe Altijd dacht ik aan die ander Was ik bezig met wat wil hij zij En nog vond ik van mezelf Dat ik er niet genoeg was Voor de ander Dit was zo mij hardnekkige patroon Dit koste zoveel energie Zodat ik in dat verhaal verdween IK..daar was geen ruimte meer voor Nu al een poosje Mijn eigen weg aan het zoeken Bepalen Dit…

Toen ik klein was zat ik op jouw schoot vertelde je verhaaltjes van een reus oneindig groot die ooit een draak met zeven koppen had gedood van kaboutertjes knap en klein die werkjes opknapten in ’t geheim van wondermooie feeën en elfjes vederlicht en zacht die alleen kwamen in je dromen bij een sterrennacht……

Beatrix in “88 in een tv interview sprak “het is moeilijk om met oude ouders te leven" ik, Jan Jacob, bij de gratie van mijn bestaan 2020 “het is moeilijk met oudere zussen, broer te leven want ergens blijven ze het altijd beter weten en voelen ze zich ver boven je verheven wat je ook doet, wat je ook presteert altijd beter weten dan het jongere…

[Dit schreef ik voor iemand] Ouders Beide ouders in het beginstadium van dementie. Het lijkt bijna onmogelijk, maar beide kregen het tegelijkertijd. Als kind zie je dat met lede ogen aan. Langzaam zie je hun vergeetachtigheid toenemen en in gedachten heb je een stille traan. Moedeloos moet je het ervaren. Het ergste…

nee m’n jongen wees maar niet bang mijn moeder vertelde mij net als ik nou aan jou wachten duurt echt niet lang en wat ze ook nog zei de tijd m’n lief gaat altijd z’n eigen gang en als je groter bent en beseft wat ik nu weet zul je het ook helemaal doorzien als volwassen vent dat lang lang zo lang niet meer heet tijd komt altijd…

Het is moeilijk bescheiden te blijven als je zo zwaar sensitief ben als ik met het accent op spontaniteit, originaliteit openheid, eerlijkheid, oprechtheid, vindingrijk ik praat niet over die hele grote wereld maar over heel dichtbij, mijn eigen familie want het is heel, heel moeilijk om met oudere zussen en broers om te gaan oh wat…

PORTRETTEN ik sla hem weer eens open mijn familiefotoboek ik bekijk de gezichten en herinner me verhalen die eenvoudige foto’s tot echte portretten vormen moet ik kijk nu naar een boek met foto’s die gaan leven en mij niet beletten even de onvolkomenheden anders in te kleuren en hiermee sturing te geven aan een grijs verleden overdenk…

Verborgen verleden is voor mij vooral een geborgen verleden en geborgen was ik in de schoot van mijn moeder zij is dit jaar 10 jaar dood maar doorgaans springlevend in mijn gedachten en gedenken van haar, zij als meisje, vrouw en van haar moeder, haar vader tot haar bed-overgrootvader, moeder en alle vertakkingen van bloedverwanten met…

laten we maar geen lawaai maken papa heeft het druk gehad en kan zomaar uit z’n humeur raken laten we ons maar even niet bekennen in wegen of velden dan hoeft mama zich over ons niet op te winden niet te schelden dan hebben wij het niet gedaan en wie weet kan het dan iets beter tussen papa en mama gaan laten we stil zijn ons een beetje…

Oranjeboom als ik aan Oranjeboom denk denk ik niet aan bier, denk ik aan die straat de Oranjeboomstraat op Rotterdam-Zuid in de wijk Feijenoord een hele lange, lange straat, waar ik af en toe al ’n snoepje pakte, pikte uit het snoepzakje voor die dag, waarvan ik er 30 had mogen samenstellen bij Jamin op de Rosestraat samen met mijn vader en…

Mijn familie heeft een warm plaatsje in een hoekje van mijn hart. Het zijn de mooiste diamanten die ik bezit. Alle facetten zijn aanwezig zodat ik heel gelukkig ben. De geslepen stenen bezitten de veelzijdigheid van het leven. Ze zijn het licht in de duisternis De innerlijke rijkdom van verlangen naar vervulling. Hun waarde, is niet te bepalen…