Als ik dood ben zal men mij meer willen, vooral kunnen begrijpen Dan komt al mijn schrijverij tot wasdom gerijpt en met mijn laatste adem geijkt Als ik leef zal men mij best willen begrijpen maar kunnen? Al dat 'geschrijverij', gezwets, zo stom "Jean Fermate, is ie niet 'n beetje dom!"…

Het is af te lezen in ieders gezicht de tekens en toetakelingen des levens met 't ouder worden als basis gegeven door dit 'zicht', dit inzicht, dit gedicht!…

Adem van de zee streelt het lichaam en de ziel je geeft je over in vervoering de euforie van geluksontroering heelt door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdwijnt de grens die ik verzon in oneindigheid wenkt stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven hier aan de zee vloeide onze liefde tomeloos…

Denkbaar is het vermoeden dat wij blij zijn met wat we niet eerder konden bevroeden. Dat wij blij zijn met wat ons onverwacht confronteerde op de levensweg. Die verrassing die het midden houdt tussen een groot geluk beleven en het teruggeworpen worden op wat ons leven markeert met domme pech. Verrassingen zijn medailles met twee kanten…

Graag leg ik mijn oor te luisteren naar het stille om me heen geloof dat bloemen op de tafel tot me willen spreken ze zijn wel open doch ik kan ze niet verstaan zie nog teveel vervalste kleuren van het leven in de schaduw over de grenzen van het leven die banden van geliefden breekt noem het zielenpijn soms denk ik dat uit zwijgen…

De uiterste consequentie kan nooit de ergste in jouw leven zijn. als je weet dat je eens zult sterven; de levensdag zich eens terugtrekt achter dat grote gordijn. Zolang we leven mogen we delen van dat goede dat ons dagelijks bewaart. Wij zijn acteurs op dat eigen podium; waarop ons als clowns de tranen evenmin worden bespaard. Ieder jaar…

Mijn zintuigen gaan op avontuur zwervend door mijn contacten nu tilt iets mij boven mijn kunnen zelfverzekerd kijk ik achterom wil van geen wijken meer weten de wervelwind van het bestaan trekt aan mij voorbij en fluistert mijzelf leren kennen in al mijn vezels mijn nadenken geeft mij achterdocht het leven duwt mij nog steeds voort…

Leef jouw leven. Durf te leven. Geef aan elke dag bij het ochtendlicht; bij het besef dat het niet altijd zo kan wezen; aan elke dag iets van vrolijkheid, dat oplicht in een blij gezicht. Leef jouw leven, dat je wordt gegeven als een tijdelijk cadeau. Waarin je mag meedoen voor heel even. Dus maak van het leven jouw eigen…

Nieuwsgierig in een peilen naar diepte. Welke zijn de gronden en vormen het motief? Het vraagt en het spreekt met zoekende woorden, die liefkozend kunnen zijn en soms minder lief. Het is de mens die wonderlijke creatie. Die uiting geeft aan wat er innerlijk leeft. Innerlijk soms tot onrust barend van het vragende kind dat in ons allen…

Zijn vertolking van "Die Winterreise" voelde vooral als de macht en de kracht van een lange stevige koude winter te doorstaan door vooral door te gaan en niet op te geven en door zijn vertolking voelde ik spontaan de lente, de zomer en de herfst in mij opborrelen ook mij wachtte zo´n lange barre winter maar als ik denk aan de bariton Coen…

Een prachtig woord, melancholiek, klinkt als een nummer 1 chanson klinkt een beetje als dramatiek maar is dat toch echt, toch niet. Ik hou van het woord: melancholiek 't woord hangt in m'n hoofd blijft gonzen, alsof 't iets beloofd je hoort 't wel, maar ziet 't niet. Soms is een ieder wel eens, melancholiek denk dan aan een lied, want…

Soms weegt alles loodzwaar en dreig je te onder te gaan Heftig zo sentimenteel bestaan. Krijs dan een zo luid heftige neen, met mij niet gedaan Dat doe je eigen toch niet aan! Ik kroop door hete vuren voor ieder wel nooit voor mezelf Genoeg! En rot op. ............................... wat was ik maf.....…

Over pater Damiaan en Sint Franciscus lijkt alles wel gezegd, maar dat is maar schijn. Dat de kloosters leeglopen en zelfs opgeheven worden, kan ook niemand meer boeien en geef ze eens ongelijk na al dat roomse geflikvlooi en het tergende getreiter van al die pausen met hun schijnheilige conservatisme, terwijl ze in de onderaardse kerkers…

In volle overgave aan het nieuwe avontuur. Het ontdekken van een onbekende wereld om je heen. Alles lijkt zo anders dan voorheen. Geen grip meer op de dagelijkse dingen. Stuurloosheid zoekt zich een weg in een opnieuw beginnen. Met die spanning die opnieuw ontdekken doet; in het ongewisse voet voor voet. Muren ooit om je heen nu afgebroken…

Uit een bron van inspiratie echoot helder de waterput. Nieuwe klanken krijgen een gratie; geven toe aan het leven in zijn behoefte aan een te herwinnen fut. Nieuwe krachten opdoen is terug naar de bron in het nieuwe jaar. Het verlangen daar iets nieuws te ontmoeten spiegelt zich in het heldere water; integer en in een transparante ontmoeting…

Lang, verleden Ben ik ontwaakt Uit het oneindige gekomen. Het duurde even Voordat ik mij werd Bewust van Leven en Zijn Echter, daarmee kwam De strijd, niet willen weten Dat het tijdelijk is Slechts kort Heel even Eens, zal ik losmaken Om mij weer te verlaten Mijn ik weer terug te geven Aan het eeuwige niets Het oneindige…

Pijn Als zich onbeperkt ongemerkt veel beperkten mij omringen verinnigd zich de pijn van het afwijkende van ook mijn geliefde kind mijn dochter Giulia tot gewoon zijn en daar met alle variaties en talenten het beste van te maken Zo dacht ik dan worden wij allemaal beperkten en onbeperkten daar beter van door er gewoon te zijn…

Wie grip krijgt op begrijpen die rijpt die begrijpt meer!!…

Men zegt dat leven eeuwig .... terwijl het zo kort ... ... tot op die dag, die tijd, dat uur het leven stopt ... ... niet eens voor altijd zelfs dat is er dan niet ... .... nooit weer ?…

Zeven sloten lopen langs de weg. Over de juiste wegen wil je ze graag vermijden. Met enige sluwheid en bij een bedachtzaam overleg denk je dan graag aan die tijden zonder persoonlijk lijden. Die tijden waarin alles bij jou nog over alle schijven kon gaan. Je met een optimale energiebron voor elk probleem kon staan. Je leek op één van die…