Ik ben net als iedereen Maar dan anders Net als iedereen…

Alhoewel ik moeder niet meer mis, het was mooi en genoeg geweest, zou ik wel en graag juist nu met wijlen mijn moeder een kopje opgewarmde (k)oude koffie willen drinken Een van haar rijke levens-crisis-toepassingen; ik doe het nog dagelijks met een knipoog naar haar: oude koude koffie nog effe opwarmen Ze zou ongetwijfeld meer overlevingstips…

Als je je blijvend wil verrijken moet je groeiend blijven rijpen zeg maar steeds opnieuw vereiken en soms je oude boom verplanten in jong, fris, vers ontkiemende grond Dat hou je geest en lichaam gezond en kan je tot grote hoogte stijgen Want oude diep verwortelde bomen groeien tot aan, zelfs in de hemel!…

Toen ik jong was dacht ik: uit de wereld pers ik al het sap. Mijn leven zal dat niet bederven. Ik pik wat ik kan krijgen: de krenten uit de pap. Ik zal mij veel rijkdom verwerven! Toen ik ouder werd wist ik: Het ging anders dan ik dacht Om intens gelukkig te kunnen leven. Veel van wat ik vroeger had bedacht Had ik intussen opgegeven.…

De loop der historie verloopt zéér weloverwogen, ook al dacht en denkt men van niet. Alles ligt vast en is tegelijk vrij gelaten. Wij zijn een speelbal op de golven; afhankelijk van de golfstromen. Mensen zijn mieren in het zand: proberen hun eigen luchtkasteel onafhankelijk te bouwen. Ik doorzag alles. Het was het énige wat het leven van…

Importantie wordt gedragen op de vleugels van potentie van de kracht van ieders bestaan: 'zie mij eens gaan' 'zie mij eens staan' Als die kracht,in feite “die tijdelijke macht” intrinsiek afzwakt worden het veelal vleugels van chagrijn en venijn zich vijandig, zwetend, wetend, verhullend waartoe de mens in feite naartoe wordt…

de nacht valt in het leven trekt zich langzaam terug en vlucht in opgetrokken muren geen klank, geen toon verliest zich in de straten het woord valt stil wat zeggen wil er valt niets meer te praten een lamp gaat aan zo'n schamper licht het heeft geen kleur geen geur het zal natuurlijk nooit echt duren de nacht valt…

Geluk zit tussen twee wolken; verschijnt een poosje en zo vluchtig als het moment dat alles samenvalt uiteenvalt in buiige bewolking.…

Er zijn altijd dingen die "gewoon" gebeuren Zonder dat je het wil, of dat je er maar iets vóór of áán hoeft te doen Er zijn altijd dingen die "gewoon" gebeuren Waarvan je denkt als het kon zou ik het "anders" overdoen Er zijn altijd dingen die "gewoon" gebeuren Die je eigen ik vol in de kern raken En je vaste patroon verstoren…

De waarheid is een strenge meester, als je die op zijn woord gelooft. Het is altijd weer schuiven en wrikken om alles op zijn plaats te laten vallen. Misschien moeten we met minder genoegen nemen en elkaar niet te veel opnaaien. Want of het allemaal ook werkt zul je in de praktijk moeten ondervinden…

Van God los.. we hebben nooit echt aan Hem vastgezeten dat hebben we er zelf van gemaakt! Mensen kunnen zich beter verbinden met mede-mensen met zo'n verbintenis ben je nooit van God los!…

Ik blijf me voortaan volledig isoleren zij zien me als een heel gevaarlijke cel 't liefst zouden zij me willen elimineren of stevig vastzetten in een heuse isoleercel Of zij gaan me volstoppen met medicijnen, met pillen, poeders en plakkers en de spuit zij zullen dat niet bekennen, wel denken zij: Jij, goed- of kwaadschiks: bij ons eruit!…

Mijn hele leven voelt als los zand ik heb niet leren bouwen verder dan mijn legodoos ben ik eigenlijk niet gekomen Je leven stort dan vaker in mag je alles weer bij elkaar rapen ik geef geen cent voor cement maar krenterig ben ik nooit geweest Ik ben meer van 't plak en knutselwerk het friemelen, 'framelen', knipselen mijn kelderbox…

Iedere keuze heeft een gevolg. De twijfel over een keuze komt voort uit onzekerheid. Wie zijn keuze begrijpt, weet waar hij voor kiest.…

Hoe verleidelijk ben je "Gedachte" opkomend en verdwijnend alle kanten opzwervend in-concreet en vluchtig maar zo verlokkelijk om in mee te gaan? Hoe verleidelijk ben je "Gevoel" dat spelend elke seconde mijn adem kan ontnemen afdwalend van huidig moment? Hoe verleidelijk is het te vertoeven in het af-keuren, het weg-drukken…

doorgronde eenzaamheid verzamel mijn liefde in de herfst van mijn leven maar geef een ander ook wat te teren op de liefde die zo universeel hoort te zijn en haat niet meer dan een woord behoort te worden.…

Miljarden splinters door menselijk ingrijpen bewerkt tot de vorm van een tafel. Ontelbare korrels met menselijk zweet vermengd vroeg of laat resulterend in een huis dat de tafel omsluit. Aarde en hemel het landschap waar het huis in staat waren reeds aanwezig krijgen nu slechts betekenis.…

Het invullen veelal ook het aanvullen van het leven van anderen maskeert doorgaans het voortbestaan van persoonlijk onvermogen zijn eigen leven in te richten!…

Zwevend over de regels, letters los van elkaar Verbonden door gedachtes, door een schrijvende hand Veel zeggend, of juist niets de leegte opgevuld als een stilte op papier Niets blijft onbeschreven, niets blijft bespaard Geschonden op papier Zoals het in het echte leven gaat.…

Laatst lag ik te overdenken Waar zal ik nu eens over denken. Wat moet je in het leven Veel aandacht geven, Wat is een mooi aandenken. Ja, aan aandacht schenken Moest ik sterk denken.…