Het lege glas
Het klonk voor zijn vrienden
als een gokkie,
maar heel gedesideerd zei Jaap,
"Dit is mijn laatste slokkie".
Trillend vatte hij het glaasje
en dacht, nu ben ik echt het haasje.
Zijn lever had het haast begeven
en hij zag zijn zieleheil al zweven.
Heel zijn leven had hij al geofferd
aan Bacchus in zijn stamcafé en bij
ieder rondje dat hij gaf deden al
zijn vrienden mee.
In de vitrine aan de muur, tussen de
vaantjes en medailles staat als
eerbetoon zijn lege glas.
Jaap is niet meer en missen nu al
zijn verhalen, maar één ding staat
wel vast, hij moest ook het gelag
betalen
Geplaatst in de categorie: drank