een appelgedicht
misschien zijn wat appels
best wel een goed idee
blozend van genot iemand te leren
kennen en te erkennen dat je leert
van iemand te begroeten en te zeggen
wat het hart je vorige week zei
toen we elkaar nog negeerden
met ons stedelijk vertoon van fantsoen
van heb ik jou toch net niet gezien
ja, misschien kunnen we het
hebben over frisse appels
nu jij zo naast me zit
je handen zedig afzijdig
als was ik een vreemde
een melaatse aidslijder
en mocht je kunnen die
muur naast je negeren om
zomaar van me af te gaan zitten
wie weet kunnen we zelfs proeven
van die verrekte gore appels
en misschien kan ik wel
een muilpeer op die van jou
verkopen voor een dag of twee
misschien dat je dan iets voelt
van een stuk groene frustratie
waarom hier niets wil groeien
Geplaatst in de categorie: maatschappij