Hartenkreten

hartenkreet (nr. 16.736):

vergankelijkheid

als de nacht nog stil is en een enkele ster
nèt door het zachte wolkendek ontbloot
in schittergloed zijn licht verspreidt van vèr
onaantastbaar schijnend voor verval en dood
zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt
wellicht gebroken in het tijdsgewricht
eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt
een vast punt van duurzaam schijnend licht
licht, dat misschien al lang niet meer bestaat
want wat wij zien, ligt buiten ons bereik
geen kans dat dáár een mens ooit sporen laat
ik zie vergankelijkheid als ik naar sterren kijk

Schrijver: Thea Neecke, 5 april 2006

thea

neecke.nl

Geplaatst in de categorie: heelal

vergankelijkheid

3.6 met 5 stemmen

1.862

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Thea Neecke, 11 maand geleden

Ik wist niet (meer) dat mijn gedichten ingestuurd waren. Dat rijm zal wat antiek zijn, lk ben nu 71. Ik verander het niet meer, dichten gaat niet meer zo. Zit nu aan handen en voeten gebonden in een verzorgingstehuis,
groeten,Thea

luciavan brederoo, 19 jaar geleden

Jammer van het geforceerde rijm. Mooi uitgebeelde taal. Maak er een prozagedicht van én spin je filosofie wat uit.

Geef je reactie op deze inzending: