Luisteren

De wind fluisterde over de verhitte aarde
Het water kolkte verkoelend langs de benen
Is het nutteloos dat ik met gesloten ogen in het verre staarde
Waarnam door het licht te verstenen

Het gras kriebelde aan de tenen
De ziel verhief zich zonder dat het me zorgen baarde
De zintuigen gescherpt ervoer ik de natuur in haar waarde
Zo hard in haar schoonheid leek ze mijn aanwezigheid te bewenen

Welkom was de wens
In haar evenwichtigheid te mogen delen
Helaas met de wil van de mens

Met begrip probeerde ik mijn ego te strelen
Ik luister nog steeds naar haar smeekbeden, zo intens
We smoren haar door al haar pracht te stelen

Biografie van deze schrijver

natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 419