Onmacht & Hoop
Wij zullen nooit weten
wat jouw oog zag.
Kun jij het ooit vergeten
hoe jij daar lag.
Jouw ogen glanzen niet
je glimlach die ontbreekt.
Er is niets meer wat jij ziet
of voelt als iemand spreekt.
Er is iets van jou afgepakt
jouw kern, jouw geest.
Je prille ik kapot gehakt
niets zoals het is geweest.
Voor jou is die ene man
een grote gapende wond.
Die niet genezen kan
nooit meer gezond.
Toch blijf ik smeken
om veel tijd en kracht
Jouw vertrouwen kweken
een teken waar ik op wacht.
Is er nog iets van leven
te vinden in jouw ziel.
Ik wil het zo graag geven
de reden dat ik kniel.
Maar ooit, ja dan
gaat jouw hart van slot.
Datgene wat niemand kan
kreeg ook hij niet kapot.
Geplaatst in de categorie: emoties