inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.180):

"waar is ze toch gebleven"

zo ineens verdwenen
weg met alles dat ik bezat
ik wilde nog zoveel geven
alles wat ik nog vergeten had

antwoorden op mijn vragen
ik kan ze niet meer stellen
ze is er niet ze is verdwenen
ik mag haar niet eens meer bellen

alles deelden we samen
niets leek ons te gek
ik hield zielsveel van haar
maar viel keihard op m'n bek

ik dacht het te hebben gevonden
eindelijks mijn ideale vrouw
mijn god wat was ik gelukkig
en nu sta ik in de kou

natuurlijk heb ik ook mijn deel
was ik ook met veel niet klaar
er bestond een groot stuk onbalans
maar dat leek mij geen gevaar

altijd en overal van haar gehouden
met alles wat ik had
ik wilde nog zoveel met haar
maar ze is niet meer op mijn pad

hoe kan een mens veranderen
wat is dat steeds toch weer
hoe werkt dat in relaties
en waarom doet dat toch zo'n zeer

laat haar los is wat ik nu steeds hoor
ik wil dat graag maar ze zit te diep
ze heeft voor mij alles betekend
dat is wat ik tegen iedereen riep

los zal ik haar gaan laten
want dit doet te veel pijn
het is en blijft echter moeilijk
want mijn hart dat is zo klein

ze wil me gewoon niet meer
ze is nu echt verdwenen
ik heb haar nog vaak gezocht
maar ze is niet meer verschenen

ik zal haar blijven koesteren
want dat wil ik heel erg graag
de tijd zal me daarbij helpen
al loopt die nu zo traag

ik heb dit gelukkig mee mogen maken
en dat is iets om blij mee te zijn
genietend van de herinnering
al doet die soms ook nog pijn

over een tijd zal ik slechts lachen
blij zijn om onze tijd
dan kan ik erg genieten
ook al ben ik je helemaal kwijt

je was voor mij het mooiste
je was mijn enige held
ik heb altijd van je gehouden
en dat is nu wat telt

ik wens je meer dan alles
voor jou en je 2 lieve kinderen
ik zal er altijd voor jullie blijven
en geloof me dat zal echt nooit minderen

tot ooit mijn dappere prinses
ik heb veel van je mogen leren
ik moet nu zelf aan het werk
om vooral mijn eigen tij te keren

dromen over jou die zal ik houden
ze zullen prachtig zijn
je bent nu echt verdwenen
en laat dat dan maar zo zijn

het laatste gaat over je 2 kinderen
die mis ik ook heel vaak
ik zal ze altijd blijven bewonderen
al voel ik naar hen ook mijn verzaak

kinderen zijn om van te houden
dat deed ik van hen alle twee
de één was een goede voetballer
en de ander die trotse fee

ik zou ze graag nog eens knuffelen
ze graag een keertje zien
ik mis ze want ze zitten ook in mij
wie weet ooit een keer misschien

dag lieve mensen daar in Almelo
het ga jullie heel erg goed
jullie zijn nu verdwenen
en ik weet nu waar ik zelf aan werken moet

liefs van iemand die veel niet af had, niet los kon laten maar altijd vreselijk veel van jullie gehouden heeft x

Schrijver: han dieperink, 21 september 2006


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 2.707

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
joan
Datum:
26 september 2006
Ik vind het een pracht van een stuk!een deel van de ware realiteit. Vergeten dat lukt nooit meer, maar je komt er wel overheen hoe lang het ook duurt.
Naam:
hilde
Datum:
26 september 2006
Soms sta je machteloos en word je een weg ingeduwd die je helemaal niet wil. Je kan alleen maar ondergaan. Zoek steeds in je zelf de kracht om er opnieuw iets moois van te maken en gun jezelf een moment om toch ook je tranen eens te laten vloeien.
Naam:
an
Datum:
22 september 2006
Email:
an.terlouwhetnet.nl
Wat een intens droevig mooi verwoord werkje het zegt eigenlijk alles wat er in je afspeelt en zo te lezen is dat niet gering. Afscheid nemen doet altijd pijn dat is een ding wat zeker is, maar op het laatst van je werkje kom je gelukkig tot het besef, dat je vérder moet en dat is natuurlijk ook zo, mét hartepijn verder en blijf vooral schrijven, want weet je, dat lucht ook nog eens op.
Veel sterkte ermee.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)