Mijn trein
Terwijl het landschap voorbij suist
De bomen me slechts even kunnen zien
Gebouwen slechts een ogenblik kunnen knipogen
Raast mijn trein op weg naar huis
Koeien kijken in de wei
Schaapachtig naar mij in het raam
In hun ogen zie ik mededogen
Zij zijn buiten en zij zijn vrij
De brug die draagt mijn trein met moed
't is zo voorbij, maar 't is even zwaar
De trein is weer voorbij gevlogen
Dat ging weer goed, 't gaat altijd goed
Het station wacht rustig, maar op z'n best
Geen enkele haast, de tijd staat stil
Gepoetste rails, gekamde bogen
Waar zou de trein zijn zonder de rest
Geplaatst in de categorie: humor