Gesloten...
Met de zekerheid,
dat je het niet hoort,
praat ik door,
onverstoord.
In de greep,
van je verdriet,
nauwelijks iets,
wat je nog ziet.
Ik begrijp je pijn,
onmacht en verdriet,
zonder pap...onmogelijk,
dat lukt ook bijna niet.
Machteloos zie ik toe,
hoe jij in al je verdriet,
de deur op slot doet,
en niks of niemand ziet...
Geplaatst in de categorie: ouders