Koestering
als jij zacht mijn lichaam streelt
voel ik gedachten dwalen
in tijd waar rust nog schreeuwt
om zwijgzame verhalen
die geruisloos zijn ontstaan
zonder enige pretentie
vredig, kalm doch aangenaam
als in een andere dimensie
vergeet ik leegte om me heen
geniet ik stil en huiver
van de stilte heel alleen
die schittert, puur en zuiver
want dit helder bergkristal
van onschatbare waarde
dat ik eeuwig koesteren zal
ben bij voor mij op aarde
Inzender: Marianne Pepels, 18 januari 2007
Geplaatst in de categorie: liefde