Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.992):

Winterslaap

Nu de bomen met wit zijn betogen
wordt ik door hun stilte opgenomen
en zal langzaam een droom geboren,
waar sneeuwen zinken in mijn ogen,

die als een eeuwigheid voortduren-,
niemand telt meer mijn uren;
van een heengaan staan de sporen
vers, als van uw laatste toebehoren.

Schrijver: C. Fraxini, 23 januari 2007

Randreas22

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: overlijden

Dood

liefde

3.0 met 2 stemmen

1.932

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:: Indigo
Datum:: 26 januari 2007
Email:: Mystical_12hotmail.com; Mooi gedicht. Ik moest wel eerst goed nadenken waar het nu over ging, maar als ik het goed begrijp gaat het over een persoon die niet meer van deze wereld is en tot deze persoon probeer je terug te keren doormiddel van poëtische zelfmoord?
Haar laatste schreden op aarde volg je, in de hoop te geraken waar zij nu is?

Geef je reactie op deze inzending: