Mijn gedicht voor jou
een beeld, een woord, soms een paar
plotseling uit het niets
ben ik gedoemd tot martelaar
want hoe bedenk ik iets
nooit eerder nog beschreven
ontstaan uit mijn gevoel
hoe krijgen zinnen leven
weet jij wat ik bedoel
een stem die aan me vraagt
verlangen je te raken
door fantasie steeds uitgedaagd
juist dát gedicht te maken
waar woorden passie preken
emotie overheerst
verdriet en pijn verbleken
en dan nog voor het eerst
verrassend orgineel
op wit papier verschijnen
niet als een luchtkasteel
dat langzaam zal verdwijnen
maar eeuwig weet te leven
als deel van jouw bestaan
het klinkt wat overdreven
maar wen er maar vast aan
want ooit gaat het me lukken
vertel ik je nu even
dat jij geschreven stukken
met hartstocht zal beleven
Inzender: Marianne Pepels, 2 februari 2007
Geplaatst in de categorie: liefde