De maan

Dunne vingers grijpen om haar heen,
zwarte vegen op gouden gloed
verstikken haar langzaam.
Zij verdraagt, laat begaan.
Nog eenmaal verheft zij zich
en straalt als nooit tevoren.
De strijd is ongelijk
Hoogmoed komt voor de val.

maan afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 18 stemmen 2.932