Dichtland
Eén hoog achter in dichtland voeren
dagdromen me mee, niet beperkt door ruimte
en tijd, ben ik Condor boven de Andes,
geest van het heelal, vagebond der zeeën.
Een wereld verscheurt door de deurbel
bezoek die stilte vertrapt, als stof
van de reis nog kleeft, jetlag kwelt,
gebroken dromen in m'n hoofd crashen.
Hoe moet ik dat weten, zoiets stoms als
verjaardagen, ik ga iets doen aan die bel
niet gehoord, niet geweten, niet gedeerd.
Inzender: Janneke Koster-Baas, 19 juni 2007
Geplaatst in de categorie: kunst