Hartenkreten

hartenkreet (nr. 20.383):

Jubeltenen

"Yippieee!" Klonk het luid door de bibliotheek
Terwijl het door de stilte nog luider leek

"Shhht!" siste iemand verongelijkt uit de hoek
Maar ik, ik zat veilig verstopt achter mijn boek
Deed quasi in trance alsof ik niks had gehoord
Alsof een ander de serene rust had verstoord

"Yoeghee!" klonk het plots volslagen onverwacht
"STILTE!" baste een stem boos en uit volle kracht
Venijnige voetstappen, voelbaar tikkend van woede
Vonden het blijkbaar ook iets teveel van het goede

Een blonde dame, zo'n beetje twee meter tien
Fluisterde indringend: "Ik heb 't wel gezien!
Ik ben niet echt iemand die geweld wil gebruiken
Maar ik zie wel degelijk een relletje ontluiken!

Maak mij maar niks wijs, want ik ken jouw slag
En iets in mij zegt me dat ik jouw slag niet mag
Mannetjes als jou lust ik rauw bij het ontbijt
Dus als je slaag wil, ben ik altijd gaarne bereid!"

Ik knikte begrijpend, zei haastig dat het me speet
Maar nét op dat moment klonk al de volgende kreet
"Hatseeeeeee!" klonk het hard en zonder pardon
De blik in haar ogen verraadde dat dit dus niet kon

De potige bibliothecaresse greep me ruw bij de arm
En drukte op de rode knop van het aso-lezeralarm
Ze brieste en snoof: "Jongen, accepteer het of niet
Maar níemand verstoort de rust in míjn stiltegebied!"

Met grof geweld werd ik de bibliotheek uitgesmeten
En toen ik even later versuft op het asfalt gezeten
De blauwe plekken op mijn bovenarm bestudeerde
En de scheur in mijn gloednieuwe jas inspecteerde

Besloot ik dáár voorlopig maar geen boeken te lenen
Tenminste,.. niet zolang ik last heb van jubeltenen