Wie weet
Is die onrust misschien…
Wat zou het kunnen zijn?
Dat ik niemand in m’n armen heb?
Dat ik me voorstel dat ik iemand in ’n armen heb?
Iemand die ik niet eens ken, iemand die ik me slechts voorstel?
Iemand van zo lang geleden dat ik niet eens
meer weet hoe het was om haar in m’n armen te hebben?
Is m’n angst groter nu er niemand is die in m’n armen ligt?
Nee, dat zou direct de benen onder je wegslaan.
Nu ziet men je slechts langzaam in elkaar zakken
door een gestaag toenemend gewicht, dat toch niet verandert.
Angst is een zware rugzak tijdens een lange wandeling.
En hoe banger je bent om de kracht in je benen
te verliezen, hoe minder je gaat zitten.
Je zou moeten gaan zitten en uitrusten,
wachten op iemand die voorbij komt.
Iemand die niet uit angst maar doorloopt,
en even durft te gaan zitten , net als jij.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid