Afscheid...
soms denkt mijn hoofd
heel anders,
dan wat ik in
m'n hartje voel,
dacht niet dat 't
kon gebeuren,
maar er gebeurde tóch
een heleboel...
jouw zwijgen heeft me
kil gemaakt,
dacht dat niemand
dat ooit kon,
heb jij me toch echt
héél diep geraakt,
is jouw hart
soms van beton?
kon je niet meer zeggen,
dat je van me houd,
en zijn je vlinders
plots gevlogen...
voelde je soms bij mij
niet meer vertrouwd,
of was alles gewoon
gelogen?
Dan zoek je weg,
maar zónder mij,
ik was heel graag gebleven,
dit verdriet gaat ooit
wel weer voorbij,
en kan ik verder gaan
met leven...
Ik zal je missen...
Geplaatst in de categorie: verdriet
Hoop dan ook dat jij net als mij dit een plaatsje kan geven En sterkte ermee!
Sterkte.