Verbonden in de lucht
Ze stak haar tenen in het zand
En streelde zacht over de foto in haar hand
Ze keek naar de zee en de helderblauwe lucht
Ze zag de vrije vogels, en slaakte een zucht
'Kon men maar vliegen', dacht zij
'Dan was je nu heel dicht bij mij'
Hij staarde uit zijn raam, en dacht aan haar
Zijn hart fluisterde: 'wij horen bij elkaar'
Een traan gleed over zijn wang
Waarom duurde het nog zo lang?
Verdrietig keek hij naar de horizon
En wenste dat hij vliegen kon
Plotseling hoorde ze zijn stem
En daar zag ze hem
Ze sloot haar ogen en pakte zijn hand
Maar greep tevergeefs in een hoopje zand
Haar hart vervulde zich met verdriet
Maar ze voelde dat hij bij haar was, ook al zag ze hem niet
In zijn gedachten vloog hij naar haar land
Ze zat bij de zee, en hij pakte haar hand
Samen vlogen ze als vogels zo vrij
'Ik hou van jou', fluisterde hij
Opeens keerde hij terug naar de werkelijkheid
Maar in de lucht was hij bij haar, tot in de eeuwigheid.
Duizend kilometers bij elkaar vandaan
Maar nóóit zouden zij elkaar laten gaan
Zonder elkaar voelden zij zich zo alleen
Maar hun zielen zijn voor altijd één.
Geplaatst in de categorie: liefde
Een 9.