Zoals eb en vloed...
Maar wat zou er van ons geworden zijn
Als we samen verder waren gegaan?
Dit vers had niet bestaan. Het zou
Een te prozaïsch einde hebben gehad.
Maar dat niet alleen; we zouden elkaar
Al snel naar het leven zijn gaan staan.
Onze ogen, die zoveel moois en liefs
Hadden beloofd, zouden elkaar niet
Lang hebben verdragen.
Mijn rustig, evenwichtig leven had ik
Opgegeven; diep ongelukkig zou ik zijn.
Hij heeft geen weet van mij.
Hij zou zich nauwelijks bekommeren
Om mijn bestaan, terwijl ik dagelijks
Zou vervloeien met het zijne.
We zouden aan elkaar ten onder zijn
Gegaan, want zoals eb en vloed en dag
En nacht onlosmakelijk met elkaar ver-
Bonden zijn, zo zijn ook wij verbonden.
Nooit zouden we samen kunnen gaan;
Slechts na elkaar kunnen we bestaan.
Geplaatst in de categorie: liefde