muren en glazen
Mijn lach is een leugen
het hart gebroken
als nooit tevoren
niets is nog lief
niemand is thuis
het is het geluid
van duister
dat kruipt onderhuids
vannacht wou ik dood
geen kleur meer
zo verdoofd
niemand is thuis
enkel nog zwart
leeg is mijn hart
hard is de steen
dat vastzit
aan het been
zo ziet de dag eruit
de dag
alleen
nooit meer vooruit
ga alvast
en wacht niet op mij
ooit zie je me lopen
het hoofd naar beneden gericht
lopen en dwalen
alleen gekken
schrijven
op muren en glazen.
Geplaatst in de categorie: verdriet
ophef zal toch eens goed kijken in het licht of er niets op staat geschreven.