Sterren en ik
De sterren en ik.
In ’t donker kijk ik naar de lucht stilte om me heen,
de lichtjes flikkeren, stiekem een voor een.
In ’t donker stilte alom denk ik bij mezelf,
die lichtjes daarboven, zouden ze me zien,
zou men op aarde geloven, dat de sterretjes
in werkelijkheid de mensen zijn die we hier verloren.
Er komt een wolk voor de lichtjes eventjes maar,
en ik moet je zeggen ’t was even raar,
echt heel eventjes maar, zag ik jou.
Dan is de lucht weer helder
komt ook de maan even kijken knipoogt vriendelijk
naar me en naar de sterretjes die zichtbaar zijn.
Zo zie ik weer eens dat er altijd dingen zullen zijn
waar niet iedereen in geloven wil, maar ik weet
dat jij daarboven je lichtje over me laat schijnen
en daarvoor lieverd, dank ik je.
Geplaatst in de categorie: afscheid