Hartenkreten

hartenkreet (nr. 25.854):

Ik kan het wél alleen...

Je bent nu weg...
en holt je vlinders
achterna...
dezelfde vlinders,
die je ooit bij mij vond...
Ik ben weer alleen...

Maakt het nog uit,
wat ik je zeg?
Dat je vlinders er voor mij
écht nog wel zijn,
want als je
je maar openstelde,
dan voelde je ze meteen....

In een dwaze gedachte
spreekt je hart, niet
je verstand...
zie je alleen de fun,
maar niet de eenzaamheid
eromheen...

En laat je mij achter
met een gebroken hart...
Ik was je thuis,
een echte kameraad,
nooit zou je mij
verlaten...
en nu blijkt je hart
zo hard als steen...

Vang je vlinders
en leef je maar uit...
lang zullen ze er
niet blijven,
en als je dan weer
alleen zult zijn,
dan zul je smachten
naar de tijd voorheen...

Ik ben gebroken, maar
niet verslagen...
en de eenzaamheid
vreet je ooit nog op...
wat jij nooit zal kunnen
maakt mij juist sterker,
want...
ik kan het wél alleen...