Dicht bij huis
Soms denk ik aan die beschutte dagen,
Met van die korte felle vlagen
Ouders bestoken met vragen
Me bij valpartijen de trap op liet dragen.
Ik was dicht bij huis
Soms denk ik met heimwee aan de tijd
Dat ik klein was, pappa’s kleine meid
Mijn hand in die van hem die grote vuist
Mijn vingers, omklemd in die stoere knuist
Ik was dicht bij huis
Ik liep naast hem, die grote stoere man
Warempel hij kon de hele wereld aan
Als ik naast ‘m liep, passen naast de zijne
Probeerde ik hem bij te houden, grote voeten naast de mijne
Ik was dicht bij huis
En nu denk je terug aan die beschutte jeugd
Soms met weemoed, vaak met deugd
’t bracht me met downs en vlagen
Dichter bij huis dan ik zou vragen
Ik was dicht bij huis
De jeugd is om, spontaan voorbij gevlogen
Ik kan alleen nu nog maar pogen
Te leven zoals me voorgehouden werd
Dichter bij huis, ik hoop da’ k het redt.
Ik ben thuis.
Geplaatst in de categorie: emoties