Wegespoelde herinnering
Zijn kleine voetjes in het zand
Zo lopen zij langs de waterkant
En kijken uit op zee
Alleen nog maar de kleine stapjes
Nog niks begrijpend van opa’s grapjes
Lopen ze met z’n twee
En zo zie ik hoe de tijd
Deze mooie herinnering slijt
En ze er straks niks meer van weten
Want het kind niet oud genoeg
Voor hem is het nog te vroeg
Om dit niet meer te vergeten
En opa is juist te oud
Zodat hij het niet meer onthoudt
Hoe zij liepen op het strand
Maar dat geeft niet, toch is het fijn
Want opa vergeet even zijn pijn
Als zij daar staan, hand in hand
En elke week zie ik ze lopen
En blijf ik steeds maar hopen
Dat de tijd stil zal staan
En dan niet voor heel even
Laat de wereld stoppen met leven!
Zoadat deze herinnering zal blijven bestaan.
Geplaatst in de categorie: kinderen