Simon Vinkenoog
Dichter Vinkenoog
Ik kreeg hem in het oog
de vink die over zijn werken boog,
een gedicht inspecteerde en zeer goed bij
de laatste graantjes pikkend.
De nieuwe bejaarde, dat was hij
de geraniums voor zijn raam die hij vermijdt
naar de tuin bij de welriekende rozen
een strijd in tijd.
Hoor
aanhoor de kraaien
zei hij,
dat is het geluid van Amsterdam.
Met mijn dichters pen zal ik zwaaien,
de wind heeft me erheen
verbazend doen verwaaien.
Met oog voor de vink, dit pen gekletter
in zang van twiet, twietde wiet,
de hoop dat hij zijn weg nu ziet
en vind.
De vraag:
Wanneer wilde u naar huis gaan?
Die answer my friend, is blowing in the wind
Inzender: An Terlouw, 12 juli 2009
icloud.comGeplaatst in de categorie: overlijden
Simon Vinkenoog 3.0 met 3 stemmen 
1.783
1.783
Geef je reactie op deze inzending: