KREET VAN COR
Over het bospad
de absolute stilte
van de verwachting.
Als hemel daar is,
dan blijkt-ie ook hier te zijn,
want hoop doet leven.
Soms is de hemel
voelbaar in hele wereld,
als er geen wolken.
Als er een handje
in het voorbijgaan mij streelt
en glimlacht naar ons.
Apotheose,
vergoddelijking voel ik
in mij en ieder.
Tot stof weergekeerd
ben je vrij als een vogel,
vlieg je ten hemel.
Hemel van liefde
voor en van je geliefden,
en dat zijn allen.
De zalige rust
ligt over knekelvelden,
ergens een vogel.
Eeuwenoud kasteel,
tijdelijk onderkomen,
waar vind ik mijn thuis?
Zal ik weerkeren
of nog wat verder trekken
naar eindelijk thuis?
Ik weet niet, waarom
ik nog beetje bang voor jou
en regen en zo.
Inzender: Dr.Cor van Schaik, 24 september 2009
Geplaatst in de categorie: haiku
Schreeuw om liefde
zou je het kunnen noemen,
voor en van ieder.