Hartenkreten

hartenkreet (nr. 30.992):

eens zal de Betuwe in bloei weer staan

mijn moeder zong dat lied
ik weet het nog van vroeger
zoiets vergeet je niet

terwijl ik hier geniet
van het weidse vergezicht
de omgeploegde velden
het taluud met wilde bloemen
de koeien in de wei
moet ik daar weer aan denken
echt ik voel me blij

mijn blik is op het water gericht
het water van de Lek en de Linge
rijdend over de dijk
ben ik plotseling in Spijk
ik zie daar vreemde dingen

verscholen in het groen
staren drie gezichten mij aan
gele bloemen groeien boven hun hoofd
stil blijf ik er bij staan
maak er gauw een foto van

anders had niemand dit geloofd