Mijn bijzonder kind

Verwacht niet dat hij je aankijkt
Of toenadering zoekt zoals een ieder dat herkend
Verwacht geen sociale wedervraag
Als je met hem in ‘gesprek’ bent

Vergeef hem zijn drukke gedrag
En zijn sociale onhandigheid
Als hij weer een ‘dankjewel’ vergeet
Of geobsedeerd blijft doorvragen naar de tijd

En verbaas je niet als hij wegkruipt
Een veilige haven zoekt onder tafels of stoelen
Want dan verstoor je des te meer
Zijn gevoel van veilig voelen

Reken hem het niet aan wanneer hij aan jou eisen stelt
Waaraan hij zelf niet kan voldoen
Vergeef hem zijn uitbarstingen
En het weigeren van een knuffel of een zoen

Verwacht geen hand op je verjaardag
Of een welgemeend gefeliciteerd
Het sociale zit niet als vanzelfsprekend in hem
Het moet hem allemaal worden aangeleerd

Maar voor hij alles onthouden kan
En begrijpt wat er van hem word verwacht
Zijn we vele jaren verder
Mijn kind, hij is nog geen acht

Dus heb gewoon geduld met hem
Wees extreem duidelijk en consequent
Laat hem vooral zijn eigen gang
Zo dat hij het snelste went

Hij ziet alles als losse delen
De kralen, hij houdt ze in een zakje bij
Wat wij zonder meer aan elkaar rijgen
Krijgt hij totaal niet op een rij

Zie de wereld door zijn ogen
Oordeel niet op wat jij kent
Dan pas begrijp je een beetje
Hij is ons wereldje niet gewend

Verkeerd gedrag op een onjuist moment
Weet dan, zo heeft hij het niet bedoeld
Zijn emoties zitten diep van binnen
Hij kan niet tonen wat hij voelt

Voor hem bestaat enkel zwart en wit
Hem is geen kleurenpalet gegeven
Wat wij dus samen kunnen mengen
Moet hij zonder kleur beleven

De wereld is voor hem onveilig
Pas als hij zélf ervaart, ik word gesteund
En hij jóu hand pakt, leid hem dan
Wanneer hij eens tegen je leunt

Laat hem in zijn waarde
Wees jij jezelf en verwacht van hem niets
Dat vraagt een bezorgde moeder aan een ieder die zij kent
Want haar zoontje blijkt namelijk autistisch..