Uitweg
Opgesloten en aangedaan.
Alsof er duizend olifanten hun gewicht op haar duwen
en geen poging doen om op te staan.
Pijn zal ze hebben, vraagtekens cirkelen rond haar hoofd.
Terwijl sommigen veranderen in uitroeptekens,
wordt ze door elk wederkerend vraagteken nogmaals verdoofd .
Stilletjes koestert ze wrok tegen ieder die haar pijn heeft gedaan.
Ze overweegt het uit te schreeuwen, niemand zal haar immers horen.
Tenzij ze heel hard schreeuwt en de muren het niet weerstaan.
Ze zal zich een weg banen door een zwarte golf van mensen,
die op een doordeweekse dag niets beters hebben te doen
dan tekeergaan op alles en hun gelijke ellende toewensen.
Zij had het kunnen voorkomen.
Dat is net als achteruit een trap op lopen,
niet zien waar je je hoofd aan stoot:
de trap erboven.
Geplaatst in de categorie: woede