Hartenkreten

hartenkreet (nr. 32.949):

De breuk

Zuchtend zet hij de computer aan,
ergens moeten haar foto's nog staan,
dat is al hetgeen hem nu nog rest
omdat hij haar net iets te vaak heeft gekwetst

Hij leunt naar voren vanuit zijn stoel,
"Verdomme, zo had hij het niet bedoeld"
Ondanks zijn jarenlange nonchalance
kreeg hij keer op keer van haar een kans
Waarom kon hij zich dan niet bedwingen
laatst weer zo roekeloos met haar om te springen
terwijl hij wist dat de emmer met geduld
al praktisch tot de rand was gevuld

Nog geen week geleden had hij niet bevroed,
dat in 't laatste gesprek, hij weet het nog goed,
de spijtige blik uit zijn staalblauwe ogen
niet meer konden rekenen op haar mededogen
Wat hij ook beloofde, smeekte en zei,
moe schudde zij "nee" en bleef daar ook bij
want de deur die zo lang op een kier had gestaan
heeft zij definitief voor hem dichtgedaan