Hartenkreten

hartenkreet (nr. 33.455):

Nieuwe lente

Je zag van de bomen het blad verkleuren:
De zomer was voorbij.
Je rook de kruidige herfstgeuren:
De winter was nabij.
Je lichaam deed mee in dat ritme van de natuur.
Het zwakte af en was je tot last.
Je eens zo heftige vuur
Werd langzaam aangetast.
Je snakte naar het nieuwe voorjaar,
Als dat er maar eenmaal was.
Niet wetende dat deze winter
De láátste in je leven was.
De eerste dag van de lente,
De zon was nauwelijks op,
Kreeg jij van God die lente.
Hij zette je lijden stop.
Je bent nu voor altijd geborgen,
Geluk heb je in overvloed.
Verdwenen zijn je zorgen.
Ik moet berusten....zo is het goed.
En zeker als na enige tijd
Wij sámen gaan delen, die Eeuwigheid.