Hartenkreten

hartenkreet (nr. 34.980):

nog niet

De wortels van mijn hart
grijpen zicht vast
in het weefsel van het verleden.

Het heden wordt nog niet aanvaard.
De brug is te lang
tussen vroeger en nu.

De rust is er niet,
er is betwisting en argwaan
verlengd met een traan,
omgebouwd tot een stroom
van onwennigheid.

De ziel heeft nog geen toevluchtsoord,
staat te wachten
en bengelt aan een los koord.

De toekomst zal moeten uitmaken
of hij bij het hart en de ziel zal geraken.
Blijven ze in een web van ongenoegen
steken.

Moeten ze de rest van hun leven zwoegen
om te krijgen wat ze wilden,
rust en vrede nemen
In hun huidige stadium,
of verwelken van ouderdom.

De tijd tikt gewoon verder
zonder onderbreking of troostende woorden.
Ik zelf ben diegene die de teugels
Strak gespannen moet houden
En een thuiskomst voorzien
Zoals de tijd van toen
Laat het mij a.u.b. toch nog overdoen!