de trein
we zitten in een trein,
onderweg naar niets.
mensen komen binnen
en mensen gaan weg.
ik mag nog niet weg, zeggen ze,
ik ben nog te jong.
de meesten die eruit mogen
zijn zo oud als mijn opa en oma.
sommigen hebben pech
en verdwijnen in het niets.
anderen lopen door,
alsof er niets is gebeurd,
alsof de trein er niet is.
en we zijn verdwenen in het niets
maar we zijn er wel,
we bestaan wel,
maar we worden niet herkend.
niet door onze ouders,
niet door onze vrienden,
door niemand herkend,
maar wel bestaand.
Geplaatst in de categorie: psychologie