De vrouwelijke eer verdedigen.
Morgen weer een nieuwe dag die ik ga overwinnen.
Thuis proberen niet bang te zijn ik moet toch ergens beginnen.
In mijn eentje mijn vrouwelijke eer verdedigen is soms de moed op.
Het trieste is dat ik mezelf dan maar verstop.
Voel me bedreigd in mijn eigen huis.
Zoveel angst vele zaken niet pluis.
Mezelf niet kunnen verdedigen door pijn.
Als ik straks weer sterker ben zal ik er dan weer durven zijn?
Ga je dan nooit stoppen met me lastig vallen?
Zelfs als ik je zeg, wil je niet meer zien blijf je kwallen.
In de avond angstig snel rolluiken naar beneden.
Al biddend gaat dit gevoel snel naar het verleden?
Hopelijk komt er een dag en laat je me in vrede leven.
Vertel je al 4 jaar lang met angst ik heb je niets te geven.
Je sloeg en schopte me in elkaar.
Ik vergeef je maar van mij geen teder gebaar.
Geestelijk verwijderde je mij van familie en vrienden.
Onder het mom dat ik beter verdiende.
Hopelijk gaat deze nachtmerrie snel voorbij.
Ga ik vrolijk door het leven frank en vrij.
Geplaatst in de categorie: emoties
Kilte of warmte in bedwang?
Stilte en kalmte van levensbelang?
...het is de rust die het schrijft...
Ga zo door Rianne heel mooi!