Hartebreek

verlangend staren holle ogen de oertijd in
waar monden vertwijfelend murmelen
en laten zo het troebele water spreken
leg je hoofd neer
op het eiland van verbeelding
luister naar de hartenklop in mijn boezem
en laat je woorden tot leven komen
in de glans van het bestaan
laat het vuur zwepen over het land
giet de bliksem in een ton
en laat het zinken
onverwoestbaar ben je
alsof je nooit was verdwenen
zwijg niet
want water kiest altijd
de minste weerstand
zul je me onthouden
of zul je me vergeten
het sterrenlicht spat vonken
het steen is geslepen
en lijkt jouw blik weggespoeld
in de oneindigheid..

harteklop in mijn boezem

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 393