Teleurgesteld
Ik wil niet meer
Ik kan niet meer
Ik ben zo moe
En zo teleurgesteld
Telkens weer opnieuw
Neem je iemand in vertrouwen
Als je denkt dat je het hoogtepunt hebt bereikt
Duwen ze je van de vertrouwensheuvel
Je ligt onderaan de heuvel
Alles doet je pijn
Je snapt niet hoe men je dit kan aandoen
Je gelooft het gewoon niet
Met een gebroken ziel en hart
Krabbel je overeind
Je begint weer aan de verschrikkelijke klim
Naar de top van die mooie berg
Maar met elke stap die je zet
Weet je dat je harder zal vallen
Met een geschaad vertrouwen klim je omhoog
Op een bepaald punt durf je niet meer verder
Je zoekt de zwaarste stenen die er zijn
En je maakt een stenen muur om je heen
Er is niemand die je er meer vanaf kan duwen
Iedereen die je ziet, maar niemand die jou durft te benaderen
Niemand die hier voorbij kan komen
Dat is wat je denkt en wat je hoopt
De tijd zal het tegendeel moeten bewijzen
Geplaatst in de categorie: emoties
Zo mooi omschreven en zo levens echt.