misschien
nachtelijke uren
soms heb ik schrik
van jouw
drukkend
gewicht
verstik me niet
ik kan niets anders
dan jou
ondergaan
en stilletjes
voor me uit staren
geen masker
geen grimas
hopend dat in de
ochtendstond
jouw logheid
wegsmelt
bij het eerste daglicht
bij een straaltje
zonneschijn
en een warm kopje thee
lijkt alles weer
anders
lichter
misschien
Geplaatst in de categorie: emoties