Hartenkreten

hartenkreet (nr. 37.561):

De roep

Ik hoorde U roepen, vele levens lang.
Maar ik wuifde het weg
als zijnde een verzinsel.
Want waarom zou ik de roep van Uw stem
beantwoorden, in een wereld die Uw stem
niet herkent?

Liever dan dat, klimmen wij zelf op de kansel
om onze eigen stem te verheffen.
Ja dan hebben we het maar wat graag over U
en wat wij van U denken.
We verheffen onze stem alsof we U nog nooit
gehoord hebben.
En loochenen alles wat U ons influistert.

En toch is Uw stem volhardender dan onze
eigen dwaze preken.
Want U blijft tot ons spreken
tot wij bereid zijn te luisteren.
En pas dan merken wij hoezeer U ons liefhebt
en hoogacht.

Want U bereidt ons voor op de glorie
die op ons wacht.
En die glorie is ons geboorterecht
en de reden dat wij leven.