Hartenkreten

hartenkreet (nr. 38.800):

Dooi

Het verwoest een droomaanzicht
Regen, inslaand in de sneeuw
Het witte dek is niet meer dicht
Geen schim van wat het was
Wat ooit een sprookjesland inhield
Is nu nog maar een plas
Mijn liefde was ooit zuiver wit
Puur en onbevlekt
Zij leek voor de eeuwigheid bestemd
Maar is nu weggelekt
De sneeuw werd langzaamaan een bui
Wat puur was dat werd drab
De sporen die wij samen zetten
Verdwenen, elke stap
Straks getuigt geen druppel meer
Van alles wat ooit was
Toont niets de liefde aan
Heeft tijd de sporen weggespoeld
Waar wij ooit mochten staan