Tussen schemering en nacht
Nu, tussen schemering en nacht,
nu is je tijd gekomen.
Nog slechts verleden wat ons wacht,
en nooit meer toekomstdromen.
Nu, tussen schemering en nacht,
rest enkel nog verscheiden.
Leg af je angsten en je pijn,
je gaat "over" het lijden.
Nu, tussen schemering en nacht,
hou ik je in mijn armen,
en streel je rimpels, diep en zacht
mijn hart vol van erbarmen
Ik neem je handen een voor een,
en hou ze in de mijne,
en wacht, tussen schemering en nacht,
tot een nieuwe ster zal verschijnen.
Zie ook: http://gedichten.mijnbestseller.nl/misspotter
Schrijver: Wilma Montanje, 11 februari 2013
Geplaatst in de categorie: overlijden
Tidens haar crematieplechtigheid heb ik het, vol van emotie, voorgedragen.
Dank je wel voor dit prachtige, o zo herkenbare gedicht.