VERNEDERING
Ik geef je dit gedicht.
je kijkt me aan en
lacht je ogen vol tranen,
schatert om mijn gestuntel.
Een dode stilte
breekt mijn hart
verbrijzelt mijn botten
tot scherven van verdriet.
Ontmanteld sta ik voor je.
Ik kijk je niet aan.
Achteruit schuifel ik.
Trek me zwijgend terug
bij het gepoetste aanrecht.
Verberg mijn handen
beschaamd onder het keukenschort
en ga op zoek……
naar blik en stoffer
Inzender: Ingrid Zalme, 14 februari 2013
Geplaatst in de categorie: emoties
Heb nu al je gedichten geboeid gelezen, prachtig.
raken op positieve manier, maar ook zeer pijnlijk.
Integer stuk van de dichteres.