in mezelf
medicijnen
die toch niet helemaal
werken
eerst toch weer
durven hopen
diezelfde hoop
wordt nu weer afgenomen
bruusk en zonder waarschuwing
de ziekte laat weer
van zich horen
ik weet het wel
ik heb je wel gehoord
het liefst houd ik
mijn handen over mijn oren
mijn handen voor mijn gezicht
dan moet ik er niet naar kijken
en toch
houdt niets of niemand
mij tegen
- of het nu stappend of zittend is-
verder te leven
het dwingt mij
mijn innerlijke rijkdom
uit te breiden
en verder te graven
in mezelf.
Geplaatst in de categorie: ziekte