Kerkklokken
Diepgaande klanken van kerkklokken weerklinken.
Een geschenk dat bij avondlicht was geschonken.
Een euforie van overspoelde deining dat zij sprak.
Was bij daglicht als in onbeplant water verdronken.
De kerkklokken klonken harder dan tussen vier muren.
Als een echo galmde het ja woord hier op grote afstand.
Kerkklokken klonken ademloos genadeloos passioneel.
Zoals ik mijn zonde zag terwijl het eb werd op het strand.
Geplaatst in de categorie: liefde