Dementie
Een vreemde blik
Kijk nu ik ben het, ik
Je eigen vlees en bloed
Maar er komt geen teken van bekendheid op je snoet
Dementie vaagt alles weg
Je negeert wat er wordt gezegd
Maar er is nog wel vreugd
Als je praat over je jeugd
Deze verhalen vertel je keer op keer
En dan denk je ach, daar ben je weer
Van vader naar kind
Oudje je blijft altijd mijn vrind.
... Dit gedicht is opgedragen aan kinderen van dementeren ouders ...
Schrijver: Thea Boerrigter, 21 oktober 2013Geplaatst in de categorie: ziekte
Dementie Er is nog niet op deze inzending gestemd.
708
708
Geef je reactie op deze inzending: